Het showseizoen 2020 – 2021 zit er op, ook de laatste show van het seizoen de SZN, die mogelijkerwijs nog door zou kunnen gaan is afgelast. En dus rest ons niets anders als zelf selecteren en weer uitkijken naar het kweekseizoen van 2021. Of moet ik zeggen het fokseizoen? Niets mooier natuurlijk als uitkijken naar een volgend seizoen. Koppels worden op papier gezet, vervolgens nog tien keer gewijzigd en men kan weer dromen van die 97 punten duiven die uit die ideale koppels gaan komen.

Wie er helaas niet meer uit kan kijken naar het volgend seizoen is Jan van Dongen. De wereld heeft afscheid moeten nemen van Jan die een half jaar na het verscheiden van zijn Ina ook het tijdelijke met het eeuwige heeft verwisseld. Jan, de man waar ik mijn allereerste Oud Hollandse Meeuwen haalde en waar ik nu nog plezier aan beleef. In 2019 kreeg ik nog zijn fraaist gefokte jonge duivin.

Het is ruim een week na de eerste Jongdierenshow en ik wordt, zoals gebruikelijk in het weekend, weer eens vroeg wakker. Verwachten dat je in het weekend tot 8 uur doorslaapt terwijl de wekker heel de week om 4.15 uur afgaat, is ook hopen op een mirakel natuurlijk. Maar ik hoorde ditmaal een ongewoon geluid, na een tijdje geluisterd te hebben was ik er uit; er trappelde vrij regelmatig een duif en dat is ongewoon. Dus in het donker toch maar even de duivenjas aangeschoten en het hok in, even kijken welke dat was. De dader was snel gevonden. Een oude duivin die regelmatig stond te trappelen, meestal een teken van vervelend ongedierte. Ik kon bij bekijken van de duif niets vinden, maar zonder bril valt dat tegenwoordig ook niet mee. Voor de zekerheid de duivin maar meteen van het hok gehaald en op zolder in een showkooitje gezet, waar ze na enige tijd vrolijk verder trappelde.

Later in het licht kon ik nog niks vinden maar evengoed de duivin gedruppeld met endo-ecto van v.d. Sluis. De houdbaarheidsdatum was wel al verstreken maar goed, toch gedaan. Ook meteen gedruppeld met U200 van Tollisan en gespoten met Natural spray. Zekerheid voor alles.

De eerste show in dit toch wel bijzondere jaar zit er op, de jongdierenavond van de Goudse Sierduivenclub. Ditmaal kon ik een 12-tal dieren vinden die er redelijk genoeg bijzaten om zich te laten bewonderen in de showkooitjes, en die daarmee wat ervaring op laten doen voor het meer serieuze werk later in het jaar. Vergeleken met een jaar eerder stonden ze ditmaal wat beter in de kooitjes en dat geeft dan meteen een ander beeld.

Eigenlijk zou, net als een jaar eerder, Kees Wijsman keuren, maar Kees melde zich op woensdag ziek af. Gelukkig vonden de mannen van de Goudse Sierduif Jouke v.d. Siepkamp bereid om in te vallen en zodoende was het Jouke die mijn Oud-Hollandse Meeuwen keurde.

Jawel, ik doe even optimistisch en begin met het positieve. De vraagprogramma’s van de jongdierenshows vallen op de mat. De AKPV, de Goudse Sierduivenclub en de Oud-Hollandse Meeuwclub organiseren ook in het jaar van de 1,5 meter een jongdierenshow en dat is goed nieuws in een jaar waarin de nodige shows afgelast zijn. Voor mij zal het dit jaar de Goudse op 25 september en de Oud-Hollandse Meeuwclub op 10 oktober zijn waarop de jonge meeuwen voor het eerst in de kooien komen. De Goudse is een beetje een gewenningsgebeuren voor de jonge dieren waarna de jongdierenshow van de Oud-Hollandse Meeuwclub het meer serieuze werk is.

Op het hok zitten nog 56 meeuwen, veel te veel natuurlijk, dat zouden er toch eigenlijk al 20 minder moeten zijn. Probleem is natuurlijk dat ik er geen verstand van heb en de duiven nog druk aan het ruien zijn. En wat laat ik zitten? Die doffer met die mooie oograndjes en wat mindere jabot, of zijn broer met een mooie jabot en wat mindere oogranden. Meer borstdiepte of een meer ronde duif, een iets groter model of juist de iets kleinere? Weet u wat, ik laat het de keurmeesters wel uitzoeken. Ik heb wel gezien dat mijn jonge blauwzilver donkergebande aan het bijtrekken zijn, nu ze wat ouder worden beginnen ze toch wat meer model te krijgen.

Het is dus warm, maar daarmee vertel ik u ook niets nieuws. Afgelopen weekend werden er weer warmterecords gebroken, de 37 graden werd gehaald en ik kan u vertellen dat het dan op een Limburgse heuvel in het zonnetje echt warm is. Gruwelijk warm, persoonlijk vind ik een graad of 21 / 22 al genoeg en ik heb het idee dat mijn Oud Hollandse Meeuwen dat ook vinden. Maar gelukkig kunnen we zelf niets aan het weer veranderen dus we doen het er mee.

De coronacrisis duurt nog even voort, er blijven nog steeds besmettingen bij komen. Jammer maar het is niet anders, we moeten er maar mee leren leven. Ik was er zelf in maart vanuit gegaan dat we er ergens in deze tijd wel vanaf zouden zijn, maar we zitten toch nog even met de 1,5 meter samenleving. Mijn huisarts had me al gewaarschuwd dat het waarschijnlijk langer zou gaan duren, heeft zij helaas toch gelijk gekregen. Het probleem zit hem vooral in het niet hebben van een goed werkend medicijn en een deugdelijk vaccinatie middel.

Jawel, It giet oan las ik op sierduivenshownoordnederland.nl en dat is vast het eerste goede nieuws op showgebied dit jaar. Nu weet iedereen dankzij Henk Kroes wat dit betekend, het gaat door. De uitdrukking komt overigens uit het Kaatsen heb ik begrepen, maar in dit geval gaat de Sierduivenshow Noord-Nederland op 6 en 7 november in Drachten in ieder geval door, ook als de 1,5 meter standhoud tot in november of nog later. Ruimte genoeg in het Fries Congrescentrum Drachten. Het is ook een van mijn favoriete shows waarop een 140 tal Oud Hollandse Meeuwen tentoongesteld wordt, dus ik ben er blij mee. Van andere shows heb ik nog geen nieuws gelezen, zij wachten nog even af denk ik, of zijn nog in overleg hoe alles moet lopen met een 1,5 meter afstand. De verwachting is hier en daar toch dat het wel tot eind 2020 kan duren, de 1,5 meter. Afhankelijk van de ruimte kan dit nog een heel gepuzzel opleveren, inkooien, uitkooien, opstelling, looproutes, allemaal zaken waar je bij een 1,5 meter rekening mee moet houden.

We zitten in een roerige tijd blijkt, 2020 het jaar van de omwenteling, de “corona” crisis, de demonstraties en de 1,5 meter samenleving. Voeg daarbij dat er hier en daar wat beelden omgegooid worden en we blijkbaar de geschiedenisboeken moeten gaan herschrijven. Een tijd ook waarin de menselijke kant soms iets te veel terzijde geschoven wordt ten gunste van de “intelligente” lockdown. Maar laat ik het daar niet te veel over hebben, we gaan vooruit en ik zie nog geen 2e corona golf aankomen. En dat betekent dat ik wat dat betreft toch hoopvol naar het komende showseizoen uitkijk. Misschien nog met hier en daar wat aanpassingen en protocollen die gevolgd moeten worden, maar dat zien we dan over een paar maanden wel weer. Voor de organisaties is dat natuurlijk wel al eerder iets om rekening mee te houden, zij zullen er eventueel hun programma’s en locatie indeling op aan moeten passen.

We schrijven eind mei, nog steeds in het “nieuwe normaal” en de 3e ronde ligt in de schotel. De oudere jongen zijn inmiddels zo ver dat ze zichzelf goed kunnen redden en ook weer wat beter te beoordelen zijn. Vanaf dit moment heb ik dan ook jonge duiven te koop. Voor degenen die Oud Hollandse Meeuwen voor op de til zoeken heb ik mijzelf ook maar eens aan een marktplaats advertentie gewaagd. Het gaat hierbij om dieren die niet naar de show kunnen vanwege een tekening fout. Heb je belangstelling voor Oud Hollandse Meeuwen kun je ook via deze site een mailtje sturen.

Soms heb je er lastige duiven tussen zitten. Normaal zitten die bij een ander maar ditmaal heb ikzelf er ook een duivin tussen lopen met een vervelende eigenschap: ‘te vroeg van de eieren af lopen’.

De eerste ronde zat ze op dag 19 ‘s morgens niet meer op de eieren en afgelopen week bij de 3e ronde hetzelfde verhaal, op de dag dat de eieren uit moeten komen het nest verlaten.

Jawel, en als het dondert in mei, valt er dikwijls regen bij. Nu is mei twee dagen oud en beide gezegdes zijn al opgegaan, onweer, regen en hagelbuien hebben we al gehad. Net als een flinke portie zonneschijn. We zitten nog steeds in een bijzondere tijd met een virus dat ons het leven toch een beetje lastiger maakt, het is nog steeds een beetje uitkijken in een anderhalvemetersamenleving maar er zit vooruitgang in. De natuur trekt zich ondertussen weinig van dit virus aan en gaat gewoon zijn gang. In Rhenen is de eerste Reuzenpanda in Nederland geboren en wie buiten een rondje maakt zal overal jong grut rond zien lopen en zwemmen.

Op eigen hok gaat alles zijn gangetje, de tweede ronde wordt deze tijd bij de eerste ronde gezet en de eieren van de 3e ronde liggen in de schotel. Bij een koppel was het helaas misgegaan, een ei achter de schotel gelegen en ook in het 2e ei een deukje. Die mogen in de herkansing. Verder heb ik nog een doffer die nog niet bevrucht heeft, als het deze keer ook niet raak is zal ik toch nog moeten overkoppelen om zeker te zijn. In mijn eerste fokseizoen had ik twee koppels die de eerste drie ronden geen bevrucht ei hadden, nadat ik ze verwisseld had lagen er vier jongen in de schotel. Waar het dan eerder mis is gegaan weet ik ook niet, maar het kan gewoon.

Ook in een wereld die er, tijdelijk, iets anders uitziet is het lente geworden. Mooi weer met een temperatuur die richting de 20 graden gaat en half Nederland binnen achter de geraniums, een vreemde tijd. We zijn weer een toespraak van onze minister president verder en de “intelligente lockdown” is nog wat verder uitgebreid, we mogen nog wat langer afstand houden van elkaar en scholen, horeca en talloze andere gelegenheden blijven tot na Koningsdag dicht. Geen sporten en samenscholingen van meer als drie man, tenzij het een gezin betreft. Vooral voor onze ouderen is het ook zaak om een beetje uit te kijken, zij lopen het meeste risico bij een besmetting met het coronavirus.