We zitten in oktober en de jongdierendag van de Oud-Hollandse Meeuwclub zit er op. Het is al weer even geleden dat ik wat nieuws op deze pagina plaatste, maar het was een beetje druk de laatste maanden. Een verhuizing naar Grave betekende toch een tijdje heen en weer rijden en er moesten ook nog de nodige werkzaamheden worden verricht.

Voor de duiven werd er eerst een hok in de schuur gemaakt, twee afdelingen, lekker droog maar wel zonder ren dus in bad gaan was er even niet bij voor de dieren. Nog afgezien van het feit dat er best veel bij elkaar zaten in een iets kleinere ruimte, niet helemaal ideaal. Met een verhuizing op 30 september moest eerst het oude hok nog verkast worden en in Grave terug in elkaar gezet worden. Met wat kunst en vliegwerk en wat kabelbinders werd de oude ren ook weer in elkaar gezet zodat de duiven in de week voor jongdierendag nog net in bad konden gaan.

Het heeft even geduurd, druk met andere zaken, maar nu dan toch weer een stukje over het wel en wee op mijn hok. Kon ik in mijn laatste epistel nog schrijven over 100% foutgetekende jonge dieren in de eerste ronde, ik kan nu melden dat er inmiddels toch wat goed getekende Oud-Hollandse meeuwtjes op het hok zitten. Nu nog even afwachten hoe ze gaan uitgroeien, maar met een beetje geluk zit er nog wat leuks tussen. De laatsten liggen op dit moment nog in de schotel, maar die kunnen nog goed mee op de shows.

Wat naast het aantal foutgetekende dieren ook tegenvalt, is het aantal gefokte dieren. Op dit moment heb ik er 46 een ring omgedaan en dat is beduidend minder als een jaar eerder. Als ik dan bedenk dat er drie koppels samen goed zijn voor 21 stuks heeft er bij de resterende koppels toch wat gehaperd. Eén koppel heeft slechts een ronde bevruchte eieren gehad, en ik twijfel of die twee jongen wel van de doffer zijn. Eén koppel liep in een koude periode van het nest, jong lag voor dood in het nest maar in mijn warme handen bleek er toch nog leven in te zitten en dat heb ik dan maar bij een ander koppel onder gelegen. Ik ben wel benieuwd of het aan het eind van het seizoen nog wat geworden is, het heeft er in bevedering toch wel een flinke tik aan overgehouden.

We zitten eind maart 2021, de winter is verdwenen en de lente is een week onderweg. Wat nog niet weg is, het Corona virus Covid 19. Onze demissionair minister Hugo de Jonge krijgt zijn zaakjes (vaccineren) maar niet op orde, en ik lees net dat kerkbezoekers journalisten belagen en aanvallen, het blijft dus een vreemde tijd waarin tegenstellingen verder oplopen. Gelukkig hebben wij Oud-Hollandse meeuwfokkers onze hobby als afleiding, er gebeurt altijd wel iets leuks op het hok.

Een 100% score, laat ik het daar eerst maar over hebben. In voorgaande jaren kweekte ik in de eerste ronde al veel dieren met een tekenfout, maar dit jaar spant de kroon, 100% fout getekende dieren. Schakelpennen, gekleurde staartpen, kleur in de nek/borst en geen gekleurde duimveren, alles is voorbij gekomen. Ook een meeuwtje met voerblindheid liep daar tussen. Nu heb ik het bijkomende geluk gehad dat er een vroegere postduivenman belde met de vraag of ik misschien een 4 of 5 tal Oud Hollandse Meeuwtjes voor hem had. Hij wilde toch wel weer wat duiven rond het huis hebben vliegen en ik kon hem daar dus mooi bij helpen.

Het is begin maart, we hebben een winterweek achter de rug en we mogen na 9 uur in de avond de deur niet meer uit, tenzij je een hond hebt die uitgelaten moet worden. Maar goed, ik ga het hier niet over maatregelen hebben, daar hebben we 17 miljoen andere experts voor.

Vandaag weer een paar ringetjes bij de jonge dieren omgedaan en daarmee komt het aantal jongen dat ik geringd heb op 10, en daar blijft het wat de eerste ronde betreft ook bij. Een klein aantal dus, maar mocht de helft hiervan goed getekend zijn ben ik toch tevreden. Het jaar duurt nog lang en voor ik het weet zit het jonge duivenhok toch weer vol.

Het is al weer even geleden dat hier wat nieuws te lezen viel, maar er was dan ook weinig nieuws te melden. Op een jongdierenavond in Gouda na geen shows dit seizoen en zodoende weinig om over te schrijven. Maar inmiddels zitten we in 2021, ruim een maand verder als mijn vorige epistel en helaas zijn de maatregelen om covid-19 eronder te krijgen verder opgeschaald. Alles dicht en we zitten nu ook met een avondklok. Helaas heeft een kleine groep de avondklok maar gebruikt om te gaan rellen, plunderen en vernielingen aan te richten aan dingen die niet van henzelf zijn. Blijkbaar afgekeken van wat er eerder dit jaar in Amerika gebeurde. Ik ga het hier verder niet over hebben, we blijven positief.

Het kan verkeren, ik schreef het negen maanden geleden, Nederland ging dicht. Het corona virus bleek een serieuze aangelegenheid te zijn en nagenoeg alles ging dicht, de mensen hamsterden in die tijd vooral toiletpapier. Nu negen maanden verder zijn we eigenlijk nog niets opgeschoten, we gaan weer voor het grootste gedeelte dicht en er wordt weer toiletpapier gehamsterd. Natuurlijk heb ik over het hele gebeuren mijn mening, net als 17 miljoen andere Nederlanders die hebben en allemaal weer net iets anders. Laat ik dus maar bij mijn duiven blijven. Heb ik ook geen verstand van, maar het maakt mij wel iets vrolijker.

We zitten vlak voor de kerst en bij de Noordelijke liefhebbers ligt het Clubnieuws van de Oud-Hollandse Meeuwclub al op de mat, in het zuidelijke gedeelte moeten we nog even afwachten wanneer het op de mat valt, de wegen van de post zijn ondoorgrondelijk. Maar in het noorden hebben ze toch vast wat te lezen, helaas geen shownieuws dit jaar maar toch nog een leuk blaadje vol.

Het showseizoen 2020 – 2021 zit er op, ook de laatste show van het seizoen de SZN, die mogelijkerwijs nog door zou kunnen gaan is afgelast. En dus rest ons niets anders als zelf selecteren en weer uitkijken naar het kweekseizoen van 2021. Of moet ik zeggen het fokseizoen? Niets mooier natuurlijk als uitkijken naar een volgend seizoen. Koppels worden op papier gezet, vervolgens nog tien keer gewijzigd en men kan weer dromen van die 97 punten duiven die uit die ideale koppels gaan komen.

Wie er helaas niet meer uit kan kijken naar het volgend seizoen is Jan van Dongen. De wereld heeft afscheid moeten nemen van Jan die een half jaar na het verscheiden van zijn Ina ook het tijdelijke met het eeuwige heeft verwisseld. Jan, de man waar ik mijn allereerste Oud Hollandse Meeuwen haalde en waar ik nu nog plezier aan beleef. In 2019 kreeg ik nog zijn fraaist gefokte jonge duivin.

Het is ruim een week na de eerste Jongdierenshow en ik wordt, zoals gebruikelijk in het weekend, weer eens vroeg wakker. Verwachten dat je in het weekend tot 8 uur doorslaapt terwijl de wekker heel de week om 4.15 uur afgaat, is ook hopen op een mirakel natuurlijk. Maar ik hoorde ditmaal een ongewoon geluid, na een tijdje geluisterd te hebben was ik er uit; er trappelde vrij regelmatig een duif en dat is ongewoon. Dus in het donker toch maar even de duivenjas aangeschoten en het hok in, even kijken welke dat was. De dader was snel gevonden. Een oude duivin die regelmatig stond te trappelen, meestal een teken van vervelend ongedierte. Ik kon bij bekijken van de duif niets vinden, maar zonder bril valt dat tegenwoordig ook niet mee. Voor de zekerheid de duivin maar meteen van het hok gehaald en op zolder in een showkooitje gezet, waar ze na enige tijd vrolijk verder trappelde.

Later in het licht kon ik nog niks vinden maar evengoed de duivin gedruppeld met endo-ecto van v.d. Sluis. De houdbaarheidsdatum was wel al verstreken maar goed, toch gedaan. Ook meteen gedruppeld met U200 van Tollisan en gespoten met Natural spray. Zekerheid voor alles.

De eerste show in dit toch wel bijzondere jaar zit er op, de jongdierenavond van de Goudse Sierduivenclub. Ditmaal kon ik een 12-tal dieren vinden die er redelijk genoeg bijzaten om zich te laten bewonderen in de showkooitjes, en die daarmee wat ervaring op laten doen voor het meer serieuze werk later in het jaar. Vergeleken met een jaar eerder stonden ze ditmaal wat beter in de kooitjes en dat geeft dan meteen een ander beeld.

Eigenlijk zou, net als een jaar eerder, Kees Wijsman keuren, maar Kees melde zich op woensdag ziek af. Gelukkig vonden de mannen van de Goudse Sierduif Jouke v.d. Siepkamp bereid om in te vallen en zodoende was het Jouke die mijn Oud-Hollandse Meeuwen keurde.

Jawel, ik doe even optimistisch en begin met het positieve. De vraagprogramma’s van de jongdierenshows vallen op de mat. De AKPV, de Goudse Sierduivenclub en de Oud-Hollandse Meeuwclub organiseren ook in het jaar van de 1,5 meter een jongdierenshow en dat is goed nieuws in een jaar waarin de nodige shows afgelast zijn. Voor mij zal het dit jaar de Goudse op 25 september en de Oud-Hollandse Meeuwclub op 10 oktober zijn waarop de jonge meeuwen voor het eerst in de kooien komen. De Goudse is een beetje een gewenningsgebeuren voor de jonge dieren waarna de jongdierenshow van de Oud-Hollandse Meeuwclub het meer serieuze werk is.

Op het hok zitten nog 56 meeuwen, veel te veel natuurlijk, dat zouden er toch eigenlijk al 20 minder moeten zijn. Probleem is natuurlijk dat ik er geen verstand van heb en de duiven nog druk aan het ruien zijn. En wat laat ik zitten? Die doffer met die mooie oograndjes en wat mindere jabot, of zijn broer met een mooie jabot en wat mindere oogranden. Meer borstdiepte of een meer ronde duif, een iets groter model of juist de iets kleinere? Weet u wat, ik laat het de keurmeesters wel uitzoeken. Ik heb wel gezien dat mijn jonge blauwzilver donkergebande aan het bijtrekken zijn, nu ze wat ouder worden beginnen ze toch wat meer model te krijgen.